شادمهر با دیر کردی به دهه 70 برگشت!

مینا حجری ( تابستان 1403): اوج محبوبیت شادمهر عقیلی دهه 70 و 80 بود، هنوز هم مرور خاطرات آن زمان برای همه ی ما شیرین و جذاب هستش. از آلبوم مسافر بگیر تا پر پرواز، اون صدای زلال شادمهر، ملودی دلنشین و ترانه های غنی از شادمهر یک الگو ساخته بود تا مسیر خیلی از خواننده های بزرگ به موسیقی پاپ باز بشود. حالا شادمهر با دیر کردی به دهه 70 برگشته!

شاید شادمهر امروزی خیلی از شادمهر آن سالها فاصله گرفته باشد، از حواشی اجرا ها گرفته تا برخی از نقد ها به او، راستش خودم بعد از آلبوم تصویر شادمهر تک و توک شادمهر را با سبق  و سیاق دلنشین اصلیش دیده ام، راستش دلم برای آثاری همچون گل یاس، مسافر، تقدیر و… تنگ شده بود تا دیرکردی که به صورت غیر رسمی از شادمهر منتشر شد را گوش کردم، همان سبک و سیاق قبل، همه آن خاطرات برام زنده شد، این اثر نشان داد شادمهر میتواند برخلاف میل اطرافیانش از تجاری بودن در بیاید و مسیری که ابراهیم حامدی (ابی) در پیش گرفته بود را ادامه ندهد!

شادمهر جان درسته شب نباید در دلت لونه کنه، با تمام حواشی که این اواخر داشتی هنوز یک اسطوره هستی، امیدوارم از این کارها بیشتر ازت بشنویم.